زمینه و هدف: دانشآموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی در معرض مشکلات زیادی در حوزههای کارکردی از جمله وضعیت تحصیلی هستند؛ لذا این پژوهش بهمنظور بررسی اثر درمانی مبتنیبر مداخلات رفتاری هماهنگ درمانگر، خانه و مدرسه بر تغییر رفتار روزانهٔ مدرسهای و کاهش تکلیفگریزی کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی صورت گرفت.
روشبررسی: جامعهٔ آماری شامل تمامی کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی بود که به یکی از مراکز مشاورهٔ تهران در سال ۹۷-۱۳۹۶ مراجعه کرده بودند. از بین کودکان واجد شرایط با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ۳۰ دانشآموز پسر ۸ تا ۹ ساله بههمراه والدین و معلمشان انتخاب و در دو گروه گواه و آزمایش جایدهی شدند. به گروه آزمایش روش درمانی هماهنگ درمانگر، خانه و مدرسه در طول سه ماه آموزش داده شد. از مقیاس مشکلات رفتاری کانرز فرم والدین (۱۹۷۸) و مقیاس مشکلات رفتاری کانرز فرم معلم (۱۹۹۸) در این پژوهش استفاده شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که روش درمانی رفتاری هماهنگ درمانگر، خانه و مدرسه بر تغییر رفتار روزانهٔ مدرسهای (۰٫۰۰۱>
p) و کاهش تکلیفگریزی (۰٫۰۰۱>
p) کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی مؤثر بود. همچنین نتایج پیگیری نشان داد که بین دو گروه پژوهش تفاوت معنادار وجود داشت و اثربخشی مداخله بعد از ۷ هفته باقی ماند (۰٫۰۰۱>
p).
نتیجهگیری: با توجه به اثربخشی درمان هماهنگ درمانگر، خانه و مدرسه پیشنهاد میشود از این روش آموزشی بهمنظور بهبود وضعیت کودکان با اختلال نارسایی توجه/فزونکنشی استفاده شود.