مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
مریم عزیزی1 
، سید رسول زیرک*1
، سید رسول زیرک*1
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
چکیده: (92 مشاهده)
زمینه و هدف: بر اساس پژوهش‌های انجام شده، مداخلات روان‌شناختی متعددی بر اضطراب و استرس در بیماران دیالیزی مؤثر است. در این راستا، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی و شادکامی بر اضطراب و استرس در بیماران دیالیزی انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد پژوهش کلیه بیماران دیالیزی شهرستان پارس‌آباد در سال 1402 بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 45 نفر آزمودنی واجد شرایط، داوطلبانه وارد مطالعه شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (مثبت‌اندیشی و شادکامی) و یک گروه گواه، هر یک 15 نفر قرار گرفتند. یک گروه آزمایش آموزش مثبت‌اندیشی را در هشت جلسه و گروه آزمایش دیگر آموزش شادکامی را در هشت جلسه دریافت نمودند و برای گروه گواه مداخله‌ای انجام نگرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه اضطراب بک(بک و استیر، 1988) و پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن(1983) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری برای همه آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: با کنترل اثرات پیش‌آزمون، اثر گروه‌ها معنادار بود و در دو گروه آزمایش در پس‌آزمون در مقایسه با گروه گواه میانگین نمره‌های اضطراب (001/0P<)، استرس (001/0P<) به طور معناداری کاهش یافت؛ همچنین در میانگین نمره‌های متغیرهای مذکور بین گروه‌های آزمایش تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، آموزش مثبت‌اندیشی و شادکامی بر اضطراب و استرس در بیماران دیالیزی اثربخش بود و می توان از برنامه آموزش مثبت‌اندیشی و شادکامی به عنوان برنامه‌ای مناسب برای کاهش مشکلات بیماران دیالیزی استفاده کرد.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه مورد پژوهش کلیه بیماران دیالیزی شهرستان پارس‌آباد در سال 1402 بود که با روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد 45 نفر آزمودنی واجد شرایط، داوطلبانه وارد مطالعه شده و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایشی (مثبت‌اندیشی و شادکامی) و یک گروه گواه، هر یک 15 نفر قرار گرفتند. یک گروه آزمایش آموزش مثبت‌اندیشی را در هشت جلسه و گروه آزمایش دیگر آموزش شادکامی را در هشت جلسه دریافت نمودند و برای گروه گواه مداخله‌ای انجام نگرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه اضطراب بک(بک و استیر، 1988) و پرسشنامه استرس ادراک شده کوهن(1983) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه ۲۲ مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. سطح معناداری برای همه آزمون‌ها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: با کنترل اثرات پیش‌آزمون، اثر گروه‌ها معنادار بود و در دو گروه آزمایش در پس‌آزمون در مقایسه با گروه گواه میانگین نمره‌های اضطراب (001/0P<)، استرس (001/0P<) به طور معناداری کاهش یافت؛ همچنین در میانگین نمره‌های متغیرهای مذکور بین گروه‌های آزمایش تفاوت معناداری مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های این پژوهش، آموزش مثبت‌اندیشی و شادکامی بر اضطراب و استرس در بیماران دیالیزی اثربخش بود و می توان از برنامه آموزش مثبت‌اندیشی و شادکامی به عنوان برنامه‌ای مناسب برای کاهش مشکلات بیماران دیالیزی استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |