مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

زمینه و هدف: این پژوهش به بررسی روابط بالقوه بین باور خودکارآمدی، باورهای فراشناختی، اضطراب زبان خارجی و پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی می‌پردازد.
روش بررسی: در این تحقیق توصیفی کمی از طرح همبستگی استفاده شده است. نمونه پژوهش شامل 180 نفر از دانشجویانی بود که به صورت نمونه گیری در دسترس در این پژوهش شرکت کردند و به پرسشنامه­های فراشناخت ولز و کارترایت هاتون (2004)، مقیاس اضطراب کلاس درس زبان خارجی هورویتز، هورویتز و کاپ (1986)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (1982) پاسخ دادند. پیشرفت در یادگیری در این مطالعه یک نمره کل است که با استفاده از نمرات دانش‌آموزان در طول ترم پاییز محاسبه شد.
یافته ­ها: داده­های حاضر با استفاده از تحلیل همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین متغیرهای باورهای فراشناختی، باورهای خودکارآمدی و یادگیری زبان انگلیسی همبستگی مثبت و معنادار وجود دارد. به طور کلی، باورهای خودکارآمدی پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی را پیش‌بینی کرد. یافته‌ها از نقش فراشناخت بر تأثیرات باورهای خودکارآمدی بر پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی حمایت می‌کنند. همچنین باورهای خودکارآمدی مهم­ترین نقش را در پیش بینی اضطراب زبان انگلیسی زبان آموزان ایفا می کند.  اضطراب زبان انگلیسی، باورهای خودکارآمدی و باور منفی در مورد نیاز به کنترل ناپذیری افکار سهم معنی داری در پیش بینی پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی دارند.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین باورهای فراشناختی، باورهای خودکارآمدی و اضطراب زبان با پیشرفت یادگیری زبان انگلیسی رابطه معناداری وجود دارد. یافته‌ها از نیاز به تقویت فراشناخت و باورهای خودکارآمدی در یادگیری زبان انگلیسی حمایت می‌کنند.