BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-386-fa.html
چکیده
هدف: پژوهش حاضر به‌منظور بررسی تأثیر موسیقی و تحریکات دهانی پیش‌تغذیه‌ای بر زمان دست‌یابی به تغذیهٔ دهانی مستقل در دو گروه از نوزادان نارسی که در بخش مراقبت‌های ویژهٔ بیمارستان شهید بهشتی اصفهان بستری شده بودند؛ انجام گردید.
روش‌بررسی: در این مطالعهٔ کارآزمایی بالینی، ۲۰ نوزاد نارس (دختر و پسر) با سن جنینی ۳۲-۲۸ هفته، شرکت داشتند که به‌صورت تصادفی به دو گروه مداخلهٔ ۱ و ۲ فرستاده شدند. گروه مداخلهٔ ۱، تحریکات دهانی پیش‌تغذیه‌ای را به‌تنهایی و گروه ۲ علاوه بر آن، موسیقی را نیز دریافت کردند.
یافته‌ها: استفاده از مداخلهٔ چند‌گانهٔ موسیقی به‌همراه تحریکات دهانی باعث تسریع در رسیدن به تغذیهٔ دهانی مستقل می‌گردد و ۱٫۷ روز زودتر به تغذیهٔ دهانی مستقل دست یافتند؛ همچنین تقریباً ۱ روز زودتر از گروه مداخله تحریکات دهانی، به‌تنهایی مرخص شدند. اگرچه این کاهش ارزشمند است، اما در این مطالعه تأثیر معناداری در نتایج حاصل‌شده مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: اگرچه تحریکات دهانی پیش‌تغذیه‌ای بر کاهش مدت‌زمان دست‌یابی به تغذیهٔ دهانی مؤثر است؛ ولی موسیقی این تأثیر را افزایش نمی‌دهد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
