چکیده
هدف: این مقاله جهت ارزیابی و انتخاب مناسبترین روش درمان بیماریهای قلبی از بین پنج روش، درمان دارویی (داروهای ضد لختگی خون)، بایپَس (جراحی قلب باز)، آنژیوپلاستی (گذاشتن بالن)، ICD وPace Maker (گذاشتن باطری قلب) انجام شده است. این روشها از نظر طول دورهٔ درمان، شدت علائم، هزینه، نیاز به استراحت و غیبت از کار، تمایل بیماران و امکانات و تجهیزات لازم جهت انجامشان با یکدیگر متفاوت هستند. این مقاله قصد دارد، با تکنیک تصمیمگیری چندمعیارهٔ تاپسیس بهبودیافته، روشهای درمانی را باتوجه به معیارهای ذکرشده ارزیابی کرده و مناسبترین روش را مشخص نماید.
روشبررسی: سی فرد خبره، پنج روش درمان را از نظر شش معیار ذکرشده در نظر گرفته و برای ارزیابی هر روش نسبت به هر معیار، از مقیاس ۱ تا ۹ (مقیاس دوقطبی) استفاده کردند. پس از تشکیل ماتریس تصمیمگیری، در یک فرآیند ششمرحلهای از تکنیک تاپسیس بهبودیافته، پنج روش درمان را اولویتبندی کرده و مناسبترین روش مشخص شد.
یافتهها: روش درمان دارویی (داروهای ضد لختگی خون) با ضریب نزدیکی ۰٫۶۵۹۷۹۷ در مقایسه با سایر روشها در اولویت اول قرار داشته و میتوان آن را بهعنوان اولین روش جهت درمان بیماریهای قلبی به بیماران پیشنهاد نمود. بقیهٔ روشها بهترتیب اولویت، روش آنژیوپلاستی (گذاشتن بالن) با ضریب نزدیکی ۰٫۶۵۴۵۰۸، ICD با ضریب نزدیکی ۰٫۶۵۰۲۱۳، Pace Maker (گذاشتن باطری قلب) با ضریب نزدیکی ۰٫۵۲۰۹۶ و روش بایپَس (جراحی قلب باز) با ضریب نزدیکی ۰٫۲۹۳۲۵۹ هستند.
نتیجهگیری: مطابق یافتههای این تحقیق روش درمان دارویی (داروهای ضد لختگی خون) بهعلت این که همزمان به معیارهای مثبت نزدیک بوده و از معیارهای منفی دور است، بهعنوان مناسبترین روش مشخص شده است. (۰٫۶۵۹۷۹۷= Ci)