1- دانشگاه علامه طباطبائی
چکیده: (2947 مشاهده)
زمینه و هدف: افراد نابینا معمولاً بهدلیل داشتن تجربهٔ متفاوت از افراد عادی، در سازگاری با محیط دچار مشکل میشوند. در این میان گفته شده است فرد دارای الگوی رفتاری پیشبرنده، در زمان داشتن توانایی جهتیابی در کار و زندگی شخصی خود، میتواند بهموفقیت دست یابد؛ بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی تجربهٔ زیستهٔ افراد نابینا بهمنظور تشخیص الگوهای پیشبرندهٔ آنها انجام گرفت.
روشبررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعات کیفی و پژوهشی پدیدارشناسی بود. جامعهٔ آماری و نمونههای این پژوهش را افراد نابینا، ۲۲ساله و بیشتر در شهر تهران تشکیل دادند که بهروش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها مصاحبهٔ نیمهساختاریافته بود. در تحلیل دادههای حاصل از مصاحبه نیز از دو روش تحلیل پدیدارشناسی توصیفی کلایزی و روش کدگذاری بهطور همزمان استفاده شد.
یافتهها: با تحلیل دادههای حاصل از مصاحبهها دربارهٔ تجربهٔ زیستهٔ افراد نابینا برای تعیین ویژگیهای الگوهای پیشبرندهٔ آنها، ۲۱ مقولهٔ عمده بهدست آمد که درنهایت پنج مقولهٔ هسته شامل سازگاری بهمرور زمان، ارتباط با خدا، عوامل حمایتکنندهٔ فردی، مهارتهای اجتماعی و حمایت اجتماعی، بهعنوان این ویژگیها مشخص شد.
نتیجهگیری: باتوجه به نتایج تحقیق میتوان گفت، الگوهای پیشبرندهٔ افراد نابینا، مشتملبر مجموعهای از ویژگیها و عوامل درونفردی و بینفردی و درعینحال عوامل محیطی و از همه مهمتر ارتباط با خالق هستی است؛ بنابراین بهنظر میرسد بیتوجهی یا نادیدهگرفتن هرکدام از این عوامل و ویژگیها، میتواند فرد را از داشتن الگوی پیشبرنده، محروم سازد.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی