زمینه و هدف: نارسایی مزمن کلیوی، تخریب روبهرشد و بازگشتناپذیر عملکرد کلیوی است که عوارض جسمی و روانی بیشماری را در پی دارد. این پژوهش با هدف مقایسهٔ اثربخشی آموزش ذهنآگاهی با آموزش اختصاصیسازی حافظه بر راهبردهای شناختی تنظیم هیجان بیماران همودیالیزی انجام شد.
روشبررسی: پژوهش حاضر از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمونپسآزمون و پیگیری بود. جامعهٔ آماری را بیماران همودیالیزی مراجعهکننده به مراکز همودیالیز شهر تهران در سال ۱۳۹۶ تشکیل دادند. تعداد ۳۶ نفر بهروش نمونهگیری هدفمند از جامعهٔ آماری انتخاب شده و بهصورت تصادفی در سه گروه آموزش ذهنآگاهی (سگال، ۲۰۱۳) و آموزش اختصاصیسازی حافظه (مکسول، ۲۰۱۶) و گروه کنترل قرار گرفتند. برای جمعآوری دادهها، پرسشنامهٔ راهبردهای شناختی تنظیم هیجان گارنفسکی (CERQ) بهکار رفت. دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۲ و تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، تجزیهوتحلیل شد. کد کارآزمایی بالینی IRCT20190202042582N1 بود.
یافتهها: بررسی نتایج نشانداد که بین راهبردهای شناختی تنظیم هیجان مثبت و منفی گروههای آموزش ذهنآگاهی و آموزش اختصاصیسازی حافظهٔ سرگذشتی و کنترل، در مرحلهٔ پسآزمون بیماران همودیالیزی تفاوت وجود دارد (۰٫۰۰۱>p). همچنین بین راهبردهای شناختی تنظیم هیجان مثبت و منفی سه گروه مذکور، در مرحلهٔ پیگیری بیماران همودیالیزی تفاوت مشاهده میشود (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: براساس یافتههای این مطالعه میتوان از مداخلههای ذهنآگاهی با آموزش اختصاصیسازی حافظه در افزایش استفاده از راهبردهای شناختی تنظیم هیجان بیماران تحت همودیالیز بهره برد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |