جلد 11 - شماره سال ۱۴۰۰                   ‫جلد (11): 129 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Zarrabi-Ajami S, Zamanian H, Kraskian Mujembari A, Pashang S. The Relationship Between Multi-Process Integrative Self-Regulation, Sense of Coherence, and Levels of Disability in Patients with Multiple Sclerosis. MEJDS 2021; 11 :129-129
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2136-fa.html
ضرابی عجمی سمیرا، زمانیان هادی، کراسکیان موجمباری آدیس، پاشنگ سارا. رابطهٔ فرایندهای چندگانهٔ خودنظم‌بخشی انسجامی و حس انسجام با سطوح ناتوانی در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس. مجله مطالعات ناتوانی. 1400; 11 () :129-129

URL: http://jdisabilstud.org/article-1-2136-fa.html


1- گروه روان‌شناسی سلامت، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه آموزش و ارتقای سلامت، دانشکدهٔ بهداشت، دانشگاه علوم‌پزشکی قم
3- گروه روان‌شناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی
چکیده:   (1007 مشاهده)

زمینه و هدف: ناتوانی یکی از پیامدهای جدی بیماری مالتیپل‌‌اسکلروزیس است. هدف از انجام این مطالعه بررسی رابطهٔ فرایندهای چندگانهٔ خودنظم‌بخشی انسجامی و حس انسجام با سطوح ناتوانی در بیماران مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس بود. 
روش‌بررسی: این پژوهش با طرح مقطعی-تحلیلی و از نوع بنیادی بود که در سال ۱۳۹۸ انجام شد. جامعهٔ آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به ام‌اس ساکن تهران و قم بود. نمونۀ آماری ۴۵۲ بیمار ۱۸تا۶۰سالهٔ مبتلا به مالتیپل‌اسکلروزیس از دو شهر تهران و قم بودند. نمونه‌ها به‌صورت دردسترس و با تمهید چندمرکزی انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، مقیاس گام‌های بیماری طبق تعیین بیمار (لرمونث و همکاران، ۲۰۱۳)، پرسشنامهٔ جهت‌گیری به زندگی (آنتونوفسکی، ۱۹۸۷)، مقیاس خودشناسی انسجامی (قربانی و همکاران، ۲۰۰۸)، مقیاس مختصر خودمهارگری (تانگنی و همکاران، ۲۰۲۱)، نسخهٔ کوتاه مقیاس شفقت به خود (رایس و همکاران، ۲۰۱۱) و مقیاس بهوشیاری، توجه، آگاهی (براون و رایان، ۲۰۰۳) استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از آزمون‌ همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانۀ سلسله‌مراتبی در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۲۴ صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌های آماری ۰٫۰۵ درنظر گرفته شد. 
یافته‌ها: نتایج نشان داد، ناتوانی با معناداری زندگی (۰٫۰۵>p و ۰٫۱۰=r)، خودشناسی انسجامی (۰٫۰۱>p و۰٫۱۳-=r)، خودمهارگری (۰٫۰۱>p و ۰٫۱۲-=r) و شفقت به خود (۰٫۰۵>p و ۰٫۱۲-=r) رابطهٔ معنادار اما ضعیف را نشان داد. در پیش‌بینی ناتوانی، افزون‌بر متغیرهای زمینه‌ای سن (۰٫۳۵=β و ۰٫۰۰۱>p) و جنسیت (۰٫۲۴=β و ۰٫۰۰۱>p)، فقط متغیر شفقت به خود (۰٫۱۷-=β و ۰٫۰۰۷=p) توانست نقش پیش‌بین را ایفا کند.
نتیجه‌گیری: ناتوانی ناشی‌از بیماری مالتیپل‌اسکلروزیس احتمالاً با کاهش عمدهٔ منابع مقاومت روانی همراه نیست؛ با‌وجوداین، مطالعات آتی با طرح‌های طولی و مداخلاتی به‌منظور بررسی روابط علّیتی و انتفاع بیماران می‌توانند فرایندهای خودنظم‌بخشی انسجامی به‌ویژه شفقت به خود بیماران را هدف قرار دهند.

متن کامل [PDF 587 kb]   (566 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: روانشناسی

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی) می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Middle Eastern Journal of Disability Studies

Designed & Developed by : Yektaweb