زمینه و هدف: تغییرات اجتماعی ناشیاز مدرنشدن باعث افزایش سطح آگاهیهای اجتماعی و سواد عمومی شده و بهموازات آن سطح توقعات و انتظارات فرزندان از والدین نیز بهمراتب بیشتر و متفاوتتر از گذشته شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطهٔ احساس محرومیت نسبی نوجوانان استان خراسان جنوبی با انتظارات آنها از والدینشان انجام شد.
روشبررسی: این مطالعه مقطعی و از نوع توصیفی بود. مطالعهٔ حاضر در سال ۱۳۹۸ و در میان ۵۸۰ نفر از نوجوانان استان خراسان جنوبی با دامنهٔ سنی ۱۳تا۱۸ سال و بهروش نمونهگیری طبقهای متناسب انجام شد. ابزار گردآوری دادهها، پرسشنامههای انتظارات فرزندان از والدین و میزان فرزندمداری (ناصری و همکاران، ۱۳۹۵) و میزان احساس محرومیت نسبی (رستگارخالد و همکاران، ۱۳۹۳) بود. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۵ در دو سطح توصیفی و تحلیلی با آزمون تی و ضریب همبستگی پیرسون صورت گرفت. سطح معناداری برابر با ۰٫۰۵ بود.
یافتهها: میانگین نمرهٔ انتظارات فرزندان از والدینشان ۱۲٫۵۶±۴۷٫۳۰ بود. نمرهٔ انتظارات نوجوانان از والدین در بُعد اقتصادی (۲٫۱۷±۱۴٫۸۶) بیشتر و در بُعد سیاسی (۱۰٫۲۷±۱٫۳۲) کمتر از سایر ابعاد بهدست آمد. میانگین نمرهٔ احساس محرومیت نسبی پاسخگویان ۱٫۷۰±۱۷٫۲۴ بود. بین احساس محرومیت نسبی نوجوانان و انتظارات آنها از والدین رابطهٔ معکوس وجود داشت (۰٫۰۰۱>p، ۰٫۲۹۴-=r).
نتیجهگیری: باتوجه به وجود رابطهٔ معکوس بین احساس محرومیت نسبی نوجوانان و انتظارات آنها از والدین، با بهبود شیوهٔ معیشتی و کاستن از احساس محرومیت نسبی ازطریق توسعهٔ اقتصادی و اجتماعی میتوان انتظارات نوجوانان این استان را متعادل کرد.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |