مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روانشناسی، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
3- گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
2- گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه شاهد، تهران، ایران
3- گروه روانشناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
چکیده: (410 مشاهده)
زمینه و هدف: توجه به سلامت روان‌شناختی کارکنان می‌تواند به عنوان یکی از اهداف اصلی متخصصان سلامت روان باشد. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر تحمل پریشانی و تنظیم هیجانی بین فردی کارکنان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بود.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کارکنان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تشکیل دادند. از بین آن‌ها 30 نفر داوطب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به تصادف در گروه‌های آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵) و پرسشنامه تنظیم هیجانی بین فردی (هافمن و همکاران، 2007) را تکمیل کردند. برنامه آموزش مهارت‌های ارتباطی روی گروه آزمایش به صورت ده جلسه نود دقیقه‌ای و هر جلسه هفته‌ای دو بار اجرا شد. اما گواه هیچ برنامه درمانی دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 27 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد در متغیرهای تحمل پریشانی (تحمل، جذب، ارزیابی و تنظیم) و تنظیم هیجان بین فردی (بهبود عواطف مثبت، آرامش بخشی و مدل سازی اجتماعی)، بین گروه‌های آزمایش و گواه در پس آزمون، پس از حذف اثر پیش آزمون، تفاوت معناداری وجود داشت (001/0p<). همچنین آموزش مهارت‌های ارتباطی توانست در مولفه‌های تحمل پریشانی، 66 درصد تحمل، 57 درصد جذب، 63 درصد ارزیابی و 49 درصد تنظیم را افزایش دهد؛ همچنین در مولفه‌های تنظیم هیجان بین فردی، 52 درصد عواطف مثبت، 50 درصد آرامش بخشیدن و 44 درصد مدل سازی اجتماعی را افزایش دهد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، آموزش مهارت‌های ارتباطی به کارکنان وزارت کار روش مناسبی برای بهبود تحمل پریشانی و تنظیم هیجانی بین فردی آنان است.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه کارکنان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی تشکیل دادند. از بین آن‌ها 30 نفر داوطب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به تصادف در گروه‌های آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون، مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، ۲۰۰۵) و پرسشنامه تنظیم هیجانی بین فردی (هافمن و همکاران، 2007) را تکمیل کردند. برنامه آموزش مهارت‌های ارتباطی روی گروه آزمایش به صورت ده جلسه نود دقیقه‌ای و هر جلسه هفته‌ای دو بار اجرا شد. اما گواه هیچ برنامه درمانی دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم افزار SPSS نسخه 27 صورت گرفت و سطح معناداری آزمون ها 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد در متغیرهای تحمل پریشانی (تحمل، جذب، ارزیابی و تنظیم) و تنظیم هیجان بین فردی (بهبود عواطف مثبت، آرامش بخشی و مدل سازی اجتماعی)، بین گروه‌های آزمایش و گواه در پس آزمون، پس از حذف اثر پیش آزمون، تفاوت معناداری وجود داشت (001/0p<). همچنین آموزش مهارت‌های ارتباطی توانست در مولفه‌های تحمل پریشانی، 66 درصد تحمل، 57 درصد جذب، 63 درصد ارزیابی و 49 درصد تنظیم را افزایش دهد؛ همچنین در مولفه‌های تنظیم هیجان بین فردی، 52 درصد عواطف مثبت، 50 درصد آرامش بخشیدن و 44 درصد مدل سازی اجتماعی را افزایش دهد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، آموزش مهارت‌های ارتباطی به کارکنان وزارت کار روش مناسبی برای بهبود تحمل پریشانی و تنظیم هیجانی بین فردی آنان است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
