مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
سید عبدالله علوی1 
، سعید وزیری1 ، فرنگیس دمهری*1
، سعید وزیری1 ، فرنگیس دمهری*1
1- دانشگاه علم و هنر یزد
چکیده: (23 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال وسواس فکری-اجباری یکی از اختلالات روانپزشکی می باشد که با وجود وسواس و یا اجبار مشخص می شود. هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی روانشناسی مثبت نگر بر رضایت زناشویی بیماران دارای اختلال وسواس فکری – اجباری بود.
روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. از بین بیماران دارای اختلال وسواس فکری – اجباری 25 الی 45 ساله مراجعهکننده به کلنیکهای روانشناسی شهر یزد، 30 نفر داوطلب واجد شرایط در دسترس وارد مطالعه شدند که به صورت گمارش تصادفی 15 نفر آنها در گروه مداخله و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. امتیازات پرسشنامۀ رضایت زناشویی انریچ (1993) در دو نوبت زمانی قبل و بعد از درمان روانشناسی مثبت نگر گروهی مورد مقایسه قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس صورت پذیرفت. سطح معناداری آزمونها 05/0 بود.
یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که امتیاز آزمون رضایت زناشویی در بیماران دارای اختلال وسواس فکری – اجباری در گروه مداخله و بعد از دریافت درمان در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری افزایش پیدا کرد (001/0P<).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که از درمان روانشناسی مثبت نگر گروهی می توان به عنوان یک درمان مکمل جهت بهبود رضایت زناشویی بیماران دارای اختلال وسواس فکری – اجباری استفاده کرد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه گواه بود. از بین بیماران دارای اختلال وسواس فکری – اجباری 25 الی 45 ساله مراجعهکننده به کلنیکهای روانشناسی شهر یزد، 30 نفر داوطلب واجد شرایط در دسترس وارد مطالعه شدند که به صورت گمارش تصادفی 15 نفر آنها در گروه مداخله و 15 نفر در گروه گواه قرار گرفتند. امتیازات پرسشنامۀ رضایت زناشویی انریچ (1993) در دو نوبت زمانی قبل و بعد از درمان روانشناسی مثبت نگر گروهی مورد مقایسه قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس صورت پذیرفت. سطح معناداری آزمونها 05/0 بود.
یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که امتیاز آزمون رضایت زناشویی در بیماران دارای اختلال وسواس فکری – اجباری در گروه مداخله و بعد از دریافت درمان در مقایسه با گروه گواه به طور معناداری افزایش پیدا کرد (001/0P<).
نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که از درمان روانشناسی مثبت نگر گروهی می توان به عنوان یک درمان مکمل جهت بهبود رضایت زناشویی بیماران دارای اختلال وسواس فکری – اجباری استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
