مقالات در دست انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
مهری سید موسوی1 
، علیرضا همایونی*2 ، سیده طاهره فائزی3 ، علی خانه کشی4 ، جمال صادقی5
، علیرضا همایونی*2 ، سیده طاهره فائزی3 ، علی خانه کشی4 ، جمال صادقی5
1- PhD student in psychology, Department of Psychology Tonekabon Branch, Islamic Azad University, Tonekabon, Iran
2- Associate Professor, Department of Psychology, Bandar Gaz Branch, Islamic Azad University, Bandar Gaz, Iran
3- Rheumatology Research Center, Shariati Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
4- Assistant Professor, Department of Psychology, Tonekabon Branch, Islamic Azad University, Tonekabon, Iran
5- Associate Professor, Department of Psychology, Babol Branch, Islamic Azad University, Babol, Iran
2- Associate Professor, Department of Psychology, Bandar Gaz Branch, Islamic Azad University, Bandar Gaz, Iran
3- Rheumatology Research Center, Shariati Hospital, Tehran University of Medical Sciences, Tehran, Iran
4- Assistant Professor, Department of Psychology, Tonekabon Branch, Islamic Azad University, Tonekabon, Iran
5- Associate Professor, Department of Psychology, Babol Branch, Islamic Azad University, Babol, Iran
چکیده: (141 مشاهده)
زمینه و هدف: احساس خستگی و نارسایی هیجانی از جمله مشکلاتی است که بیماران مبتلا به لوپوس به آن دچار هستند. بر همین اساس هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان فراشناختی بر احساس خستگی و نارسایی هیجانی زنان مبتلا به لوپوس بود.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون و پیگیری دو ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران زن مبتلا به لوپوس تشکیل دادند که برای مشاوره و درمان لوپوس به انجمن لوپوس تهران در سال 1402 مراجعه کرده بودند. از بین آن‌ها 30 نفر داوطب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به تصادف در گروه‌های مداخله و گواه قرار (هر گروه پانزده نفر) گرفتند. ابزارهای استفاده شده در پژوهش پرسشنامه خستگی چند بعدی (اسمتس و همکاران، 1995) و پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) بود. گروه مداخله درمان فراشناختی را طی هشت جلسه، هفته‌ای یک بار دریافت کرد. تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 به کمک نرم افزار SPSS نسخه 27 صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر زمان و اثر گروه و اثر متقابل زمان و گروه بر نمرات احساس خستگی و نارسایی هیجانی معنادار بود (001/0p<). در گروه مداخله تفاوتی معنادار بین نمرات متغیرهای احساس خستگی و نارسایی هیجانی در مراحل پیش‌آزمون و پس آزمون و نیز پیش آزمون و پیگیری وجود داشت (001/0p<). در حالی که در متغیرهای مذکور تفاوت معناداری بین پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، درمان فراشناختی به زنان مبتلا به لوپوس روش مناسبی برای بهبود احساس تنهایی و نارسایی هیجانی آنان است.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس آزمون و پیگیری دو ماهه همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران زن مبتلا به لوپوس تشکیل دادند که برای مشاوره و درمان لوپوس به انجمن لوپوس تهران در سال 1402 مراجعه کرده بودند. از بین آن‌ها 30 نفر داوطب واجد شرایط به صورت در دسترس وارد مطالعه شدند و به تصادف در گروه‌های مداخله و گواه قرار (هر گروه پانزده نفر) گرفتند. ابزارهای استفاده شده در پژوهش پرسشنامه خستگی چند بعدی (اسمتس و همکاران، 1995) و پرسشنامه نارسایی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) بود. گروه مداخله درمان فراشناختی را طی هشت جلسه، هفته‌ای یک بار دریافت کرد. تحلیل داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری 05/0 به کمک نرم افزار SPSS نسخه 27 صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج نشان داد اثر زمان و اثر گروه و اثر متقابل زمان و گروه بر نمرات احساس خستگی و نارسایی هیجانی معنادار بود (001/0p<). در گروه مداخله تفاوتی معنادار بین نمرات متغیرهای احساس خستگی و نارسایی هیجانی در مراحل پیش‌آزمون و پس آزمون و نیز پیش آزمون و پیگیری وجود داشت (001/0p<). در حالی که در متغیرهای مذکور تفاوت معناداری بین پس آزمون و پیگیری مشاهده نشد.
نتیجه گیری: براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود، درمان فراشناختی به زنان مبتلا به لوپوس روش مناسبی برای بهبود احساس تنهایی و نارسایی هیجانی آنان است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
روانشناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
