مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

هدف: خشم و تکانشگری ممکن است آغازگر بسیاری از اختلالات و آسیب‌های رفتاری باشد که به‌ویژه کنترل و نظم‌دهی آن‌ها ضروری است و باید برای کنترل آن‌ها، برنامه‌ریزی مناسب انجام شود؛ ازاین‌رو، هدف این پژوهش مطالعۀ تأثیر آموزش مهارت‌های مدیریت خشم و بیان هیجانات، بر کاهش اختلالات رفتاری دانش‌آموزان دختر ناسازگار ۷تا۱۲ساله است. 

روش‌بررسی: پژوهش به‌روش تحقیق آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون انجام شد. از دانش‌آموزان در دسترس که نمرۀ آنان در آزمون CSI-4 بیشتر از دیگران و همچنین ناسازگاری آن‌ها  با تأیید مشاور و مدیر مدرسه بوده است، ۳۰ نفر انتخاب و به‌طور تصادفی به دو گروه گواه و آزمایش تقسیم شدند. مهارت‌های مدیریت خشم در ۸ جلسۀ یک‌ساعته، هفته‌ای یک بار به گروه آزمایش آموزش داده شد؛ ولی گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکردند. برای بررسی فرضیه‌های اصلی پژوهش حاضر، از روش آماری تحلیل هم‌پراکنش با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه گواه استفاده شد.

یافته‌ها: براساس این پژوهش، بین دانش‌آموزان گروه آزمایش و گروه گواه، ازنظر شدت اختلالات رفتاری، تفاوت معناداری در خرده‌مقیاس‌های کاستی توجه ـ بیش‌فعالی (۰٫۰۱>P)، لج‌بازی - نافرمانی (۰٫۰۱>P)، اختلال سلوک (۰٫۰۱>P)، اختلال اضطرابی (۰٫۰۱>P)، تیک (۰٫۰۱>P) و اختلال خلقی (۰٫۰۱>P) مشاهده شده است و تنها در دو خرده‌مقیاس افسردگی شدید (۰٫۰۱

نتیجه‌گیری: می‌توان آموزش مهارت‌های مدیریت خشم و بیان هیجانات را روش مؤثری برای کاهش اختلالات رفتاری درنظر گرفت.