چکیده
هدف: گفتار ناواضح از مشکلات اصلی ناشنوایان است. در این پژوهش، بیان کلامی به فرد ناشنوای عمیق بزرگسال آموزش داده شد، با این هدف که امکان آموزش گفتار واضح بدون تکیه بر حس شنوایی و باتکیهبر سایر حواس همچون حس لامسه و بینایی و حس حرکت اثبات شود.
روشبررسی: برای ارزیابی وضوح گفتار، قبل و بعد از درمان، از دو روش تشخیص مورد و نمرهدهی استفاده شد. براساس قضاوتهای سه فرد فارسیزبان که با گفتار ناشنوایان آشنا نبودند، وضوح صدای /g/ و هجای /ga/ سنجیده شد. این مطالعۀ مداخلهای موردمنفرد
(Single subject) طی ۱۲ جلسۀ ۱ساعته بهطور میانگین هفتهای سه بار انجام شد.
یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که براساس ملاک تشخیص مورد، وضوح گفتار در دو بافت صدا و هجای مدنظر، از سطح ناواضح به واضح پیشرفت کرد. براساس ملاک نمرهدهی، سه فرد شنوا میزان پیشرفت وضوح را ۱۰۰درصد برآورد کردند.
نتیجهگیری: یافتههای پژوهش نشان داد درنتیجۀ درمان، وضوح گفتار این فرد ناشنوا بهمیزان چشمگیری افزایش یافته است؛ بنابراین، میتوان ادعا کرد افزایش وضوح گفتار، حداقل در بافتهای مطالعهشده، بدون تکیه بر حس شنوایی و باتکیهبر سایر حواس امکانپذیر است.