مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی برنامهٔ آموزشی مبتنی بر روش‌شناختی رفتاری بر تصویر بدنی کودکان سرطانی است.

روش‌بررسی: روش تحقیق این مطالعه شبه‌آزمایشی با ساختار یک گروه آزمایش با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. نمونهٔ آماری پژوهش ۷ نفر از کودکان ۱۰ تا ۱۵ ساله‌ای بودند که در بیمارستان فوق تخصصی کودکان مفید و بیمارستان شهدای شهر تهران بستری بودند. نمونه‏گیری به‌صورت در دسترس انجام شد. ابزار استفاده‌شده در این پژوهش، پرسشنامهٔ نگرانی دربارهٔ تصویر بدنی بود. در این پژوهش جهت تجزیه‌و‌تحلیل داده‌های به‌دست‌آمده، از روش t وابسته استفاده شد.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که مقدار t معنادار نبوده؛ لذا می‏توان نتیجه گرفت که برنامه‌های آموزشی مبتنی بر روش شناختی‌رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی در کودکان سرطانی تأثیر ندارد.

نتیجه‏ گیری: در این پژوهش به تأثیر برنامه‎های مبتنی بر روش شناختی‌رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی پرداخته شد؛ اما پژوهش حاضر نشان داد برنامه‎های مبتنی بر روش شناختی رفتاری بر پذیرش تصویر بدنی کودکان سرطانی تأثیر نداشت و به‌نظر می‎رسد این ناهمسویی به‌خاطر محدودیت‏هایی است که در حین اجرا وجود داشته است. همچنین نمره‎های خام نشان دادند که این روش بر تعدادی از کودکان اثر داشته که ممکن است این تفاوت اثر به‌خاطر شرایط خانوادگی، اجتماعی و مؤلفه‎های دیگر بوده باشد.