چکیده
هدف: اکتساب خواندن یکی از ابزارهای مهم یادگیری زندگی روزمره است. خواندن یکی از روشهای عمدۀ کسب معلومات و دانش، و بنیادیترین حوزۀ یادگیری، بهویژه در دورۀ ابتدایی، محسوب میشود؛ بااینحال برخی دانشآموزان با برخورداری از هوش طبیعی، فرصت آموزشی مناسب و نبود اختلالات هیجانی، در خواندن مشکل دارند. این پژوهش باهدف مقایسۀ میزان اثربخشی روش «دیویس» با تلفیق دو روش «دیویس» و «سینا» بر بهبود عملکرد خواندن دانشآموزان دختر نارساخوان پایۀ دوم و سوم ابتدایی انجام شد.
روشبررسی: این پژوهش از نوع شبهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون برای دو گروه آزمایش بود. جامعۀ آماری این پژوهش را تمامی دانشآموزان دختر نارساخوان پایۀ دوم و سوم ابتدایی ناحیۀ یک شهر کرمان تشکیل میدادند که در سال تحصیلی ۹۵-۱۳۹۴ مشغولبه تحصیل بودند. برای انجام این پژوهش ۳۰نفر از دانشآموزان دختر نارساخوان، از جامعهٔ فوق بهشیوۀ نمونهگیریِ در دسترس، پس از اجرای آزمون «هوش وکسلر کودکان» و آزمون «خواندن و نارساخوانی کرمی نوری و مرادی» انتخاب شدند و در دوگروه ۱۵نفری قرار گرفتند. گروه اول با روش «دیویس» و گروه دوم با تلفیق دو روش «دیویس» و «سینا» آموزش دیدند. پساز پایان مداخله، از هردو گروه، آزمون خواندن و نارساخوانی بهعمل آمد و نتایج بهدستآمده با استفاده از آزمون «تحلیل کواریانس» بررسی شد.
یافتهها: نتایج «تحلیل کواریانس» نشان داد که میزان اثربخشی تلفیق دو روش «دیویس» و «سینا» مؤثرتر از روش «دیویس» بوده است (۰٫۰۰۱>p).
نتیجهگیری: براساس یافتهها میتوان نتیجه گرفت که آموزش با تلفیق روش «دیویس» و «سینا» میتواند موجب ارتقای عملکرد خواندن دانشآموزان نارساخوان شود.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |