مجله مطالعات ناتوانی (علمی- پژوهشی)

Mendeley  

Zotero  

Kakabraee K, Saleh J, Afrooz G, Gholamali Lavasani M. Predicting Marital Satisfaction with Respect to Parenting, among Parents with Autism Children and Parents with Normal Children. MEJDS 2018; 8 :66-66
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-761-fa.html

زمینه و هدف: اختلال طیف درخودمانده در طبقه‌بندی اختلال‌های فراگیر رشد قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی رضامندی زوجیت براساس سبک فرزندپروری، در بین والدین کودکان طیف درخودمانده و عادی انجام‌ شد.
روش‌بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعهٔ تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعهٔ پژوهش حاضر را تمامی والدین کودکان دارای اختلال طیف درخودمانده، مشغول به تحصیل در مراکز آموزش و درمانی شهر کرمانشاه و والدین کودکان عادی مشغول به تحصیل در مدارس ابتدایی در سال ۱۳۹۵، تشکیل دادند. والدین دارای فرزند اختلال طیف درخودمانده (۵۰ پدر و ۵۰ مادر) به‌صورت نمونه‌گیری دردسترس و والدین دارای کودک عادی (۵۰ پدر و ۵۰ مادر) به‌‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند. به‌منظور پاسخ به پرسش‌های تحقیق از پرسشنامهٔ رضامندی زوجیت افروز و الگوی ارتباط والد-فرزند باقری استفاده شد. داده‌ها با استفاده از رگرسیون تحلیل شدند. 
یافته‌ها: نتایج به‌دست‌‌آمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر «گروه» اولین متغیر معنا‌دار پیش‌بینی‌کنندهٔ رضامندی زوجیت بود. در مراتب دوم و سوم به‌ترتیب متغیرهای درهم‌تنیدگی (۰٫۰۰۱>p) و انعطاف‌‌ناپذیری (۰٫۰۵>p) پیش‌بینی‌ معنادار برای رضامندی زوجیت بودند و. نتایج مشخص کرد بین متغیرهای پیش‌بین هم‌خطی چندگانه وجود ندارد و هریک نقش مستقلی در تبیین پراکندگی نمرات رضامندی زوجیت داشتند. دیگر مؤلفه‌های فرزندپروری نتوانستند در پیش‌بینی رضامندی زوجیت نقشی داشته باشد.
نتیجه‌گیری: از یافته‌های به‌‌دست‌آمده می‌توان نتیجه‌ گرفت که در پیش‌بینی رضامندی زوجیت از میان متغیرهای بررسی‌شده، سه متغیر «گروه»، درهم‌تنیدگی و انعطاف‌ناپذیری دارای اهمیت بودند.