BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-824-fa.html
هدف: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش «شفقت به خود» و تحمل آشفتگی در دانش‌آموزان با «اختلال اضطراب اجتماعی» (SAD) در دورۀ متوسطۀ دوم انجام شد. این مداخله به‌جای تمرکز مستقیم بر تغییر رویدادهای روان‌شناختی، به دنبال تغییر کارکرد این رویدادها و رابطۀ فرد با آن‌ها از طریق راهبردهایی مانند پذیرش یا گسلش‌شناختی است.
روش‌بررسی: این مطالعه به‌صورت نیمه‌آزمایشی همراه با پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری، دانش‌آموزان دختر متوسطه در شهر تهران بودند که از بین آن‌ها ۶۰ نفر انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه ۳۰ نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. از سه پرسش‌نامۀ استاندارد اضطراب اجتماعی، شفقت به خود و تحمل آشفتگی برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده شد. همۀ مراحل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS انجام و داده‌ها نیز با تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان می‌دهد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شفقت به خود کلی (۱۴۲٫۱۹=F و ۰٫۷۲=η و ۰٫۰۵>p) و تحمل آشفتگی کلی (۳۲۵٫۸۸=F و ۰٫۸۶=η و ۰٫۰۵>p) در دانش‌آموزان با اختلال اضطراب اجتماعی در دورۀ متوسطه دوم مؤثر بوده است.
نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌ها نتیجه می‌گیریم که از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (Act) می‌توان به‌مثابه رویکردی مؤثر در افزایش سلامت روانی دانش‌آموزان استفاده کرد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
