BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-840-fa.html
، سیما قدرتی*1 ، حمیدرضا وطن‌خواه1
زمینه و هدف: بیش‌فعالی، یک اختلال عصبی‌رشدی است که با الگوهای رفتاری مداومی چون بی‌توجهی یا بیش‌فعالی‌تکانشگری شناسایی می‌شود. هدف پژوهش تعیین اثربخشی آموزش بازی مبتنی بر روش شناختی‌رفتاری بر تکانشگری کودکان مبتلا به نقص تمرکز/بیش‌فعالی بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون‌پس‌آزمون با گروه گواه و گمارش تصادفی بود. جامعۀ پژوهش شامل تمام دانش‌آموزان پسر ۷ تا ۱۰سالۀ مقطع ابتدایی دارای اختلال نقص تمرکز و بیش‌فعالی منطقۀ سه کرج بودند. از این میان، ۲۴ نفر به‌روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۲ نفر) و گواه (۱۲ نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به‌مدت ۸ جلسۀ ۳۰دقیقه‌ای، بازی مبتنی بر روش شناختی‌رفتاری را دریافت کرد. هر دو گروه در دو مرحلۀ پیش‌آزمون و پس‌آزمون به پرسش‌نامۀ والدین کانرز پاسخ دادند. داده‌های جمع‌آوری‌شده به‌وسیلۀ تحلیل کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخۀ ۲۰ در سطح خطای (۰٫۰۱) تجزیه‌وتحلیل شد.
یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد بین میانگین مشکلات سلوک، مشکلات یادگیری، مشکلات روان‌تنی، تکانشگری و اضطراب‌انفعال گروه آزمایش و گواه در مرحلۀ پس‌آزمون تفاوت معناداری وجود دارد (۰٫۰۰۱>p).
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که آموزش بازی مبتنی بر روش شناختی‌رفتاری، تکانشگری و عدم توجه کودکان مبتلا به نقص تمرکز/بیش‌فعالی را بهبود بخشید.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
