 
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                    
                    باغنده حسن،  نیک نسب فواد،  قهرمانی ناجی،  قهرمانی شهاب. تأثیر تمرینات ادراکیحرکتی بر رشد مهارتهای حرکتی پسران ناتوان هوشی تربیتپذیر.  مجله مطالعات ناتوانی. 1397; 8 
() :105-105
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-904-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    1- دانشکدهٔ علومورزشی، ارومیه 
 2- دانشکدهٔ علومورزشی، تهران 
 3- دانشگاه خوارزمی 
                    
                    
                    چکیده:       (3100 مشاهده)
                    
                    
                    زمینه و هدف: ناتوان هوشی یکی از ناهنجاریهای ادراکی-حرکتی دوران رشد است؛ کودکان دارای ناتوانی هوشی علاوهبر بهرهٔ هوشی در مهارتهای حرکتی نیز نمرهٔ کمتری از هم سن و سالهای خود کسب میکنند. پژوهشهای متعددی تأثیر تمرینات بدنی مختلف بر بهبود مهارتهای حرکتی سایر کودکان را نشان دادهاند؛ بنابراین هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات ادراکی-حرکتی بر رشد مهارتهای حرکتی پسران ناتوان هوشی تربیتپذیر بود.
روشبررسی: براساس هدف پژوهش، ۲۰ پسر ناتوان هوشی تربیتپذیر از مرکز بهزیستی شهرستان مریوان با میانگین سنی۳٫۱۱ ±۸٫۱ سال و ضریب هوشی ۶٫۸۴±۳۹٫۱۴ با روش نمونهگیری هدفمند مطالعه شدند. از همهٔ کودکان پیشآزمون گرفته شد، سپس نمونهها بهصورت هدفمند به دو گروه ۱۰ نفری کنترل و آزمایش تقسیم شدند. در این پژوهش برای سنجش مهارتهای حرکتی درشت و ظریف از آزمون تبحر حرکتی برونینکس- اوزرتسکی استفاده شد. گروه آزمایش، تمرینات ادراکی- حرکتی را طی ۲۴ جلسه و هر جلسه ۴۵ تا ۶۰ دقیقه و سه روز در هفته انجام دادند. پس از ۲۴ جلسه تمرین از هر دو گروه، پسآزمون به عمل آمد. دادههای پژوهش با استفاده از آزمون-های ناپارامتریک ویلکاکسون و یومنویتنی (نرمافزار SPSS16) تجزیهوتحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که این دورهٔ تمرینی تأثیر معناداری روی مهارتهای حرکتی سرعت دویدن و چابکی (۰٫۰۰۸=p)، تعادل (۰٫۰۱۵=p)، هماهنگی دوسویه (۰٫۰۱۵=p) و قدرت (۰٫۰۱۱=p) در گروه آزمایش داشته است. درحالیکه تأثیر این دورهٔ تمرینی روی مهارتهای حرکتی سرعت پاسخ، کنترل بینایی- حرکتی و سرعت و چالاکی اندام فوقانی ازنظر آماری معنادار نبود.
نتیجهگیری: از نتایج بهدستآمده چنین برداشت میشود که برنامهٔ تمرینی بهکاررفته در پژوهش حاضر برای بهبود مهارتهای حرکتی درشت در پسران ناتوان هوشی تربیتپذیر مناسب بوده و میتواند بهعنوان برنامهٔ تمرینی توسط مراکز مربوطه به کار گرفته شود.
 
                     
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
مقاله پژوهشی اصیل |
                    موضوع مقاله: 
                    
روانشناسی