جلد 12 - شماره سال ۱۴۰۱
جلد (12): 35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Asadi Saravi M, Shirazi M, Baniassadi H. Evaluating the Effectiveness of Neurofeedback in Improving Attention and Response Control in Children with Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder. MEJDS 2022; 12 :35-35
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1667-fa.html
URL: http://jdisabilstud.org/article-1-1667-fa.html
اسدی ساروی مهسان، شیرازی محمود، بنی اسدی حسن. بررسی اثربخشی نوروفیدبک بر بهبود توجه و کنترل پاسخ در کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیشفعالی. مجله مطالعات ناتوانی. 1401; 12 () :35-35
مهسان اسدی ساروی1 
، محمود شیرازی*2 ، حسن بنی اسدی3
، محمود شیرازی*2 ، حسن بنی اسدی3
1- گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی
2- گروه روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
3- گروه روانشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
2- گروه روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
3- گروه روانشناسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
چکیده: (3258 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال نقص توجه و بیشفعالی یکی از اختلالات روانی-عصبی شایع است که در طفولیت شروع شده و تا بزرگسالی ادامه می‌یابد و در ابعاد مختلفی از زندگی فرد اختلال ایجاد می‌کند؛ بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی نوروفیدبک بر بهبود توجه و کنترل پاسخ کودکان دارای اختلال نقص توجه و بیشفعالی بود.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر، شبه‌آزمایشی بود که با استفاده از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری تمامی دانش‌آموزان ۷تا۱۴ساله مراجعه‌کننده به مرکز مشاورهٔ پیوند کرمان در سال ۹۶-۱۳۹۵ بودند که براساس پنجمین ویرایش آماری تشخیص اختلالات روانی به‌عنوان اختلال نقص توجه و بیشفعالی تشخیص داده شدند. نمونه‌ها شامل ۶۰ نفر (۳۰ نفر گروه آزمایش و۳۰ نفر گروه گواه) بود که به‌روش نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. افراد واجد شرایط داوطلب‌شده به‌طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. مطالعه منطبق با سیاههٔ اقلام اشاره‌شده در راهنمای CONSORT بود. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دو گروه، نسخۀ رایانه‌ای آزمون عملکرد پیوستهٔ دیداری و شنیداری سندفورد و ترنر (۱۹۹۵) اجرا شد. درمان نوروفیدبک صرفاً برای دانش‌آموزان گروه آزمایش در چهل جلسهٔ ۴۵دقیقه‌ای و سه روز در هفته اجرا شد. تحلیل داده‌ها به‌وسیلهٔ آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۱۶ صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها، ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، آموزش نوروفیدبک در مرحلهٔ پس‌آزمون موجب افزایش توجه دیداری (۰٫۰۰۱=p)، توجه شنیداری (۰٫۰۰۱=p)، کنترل پاسخ دیداری (۰٫۰۰۱=p) و کنترل پاسخ شنیداری (۰٫۰۰۱=p) دانش‌آموزان گروه آزمایش درمقایسه با دانش‌آموزان گروه گواه شد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه، نوروفیدبک روش درمانی مناسبی برای افزایش توجه (دیداری و شنیداری) و کنترل پاسخ (دیداری و شنیداری) کودکان با اختلال نقص توجه و بیشفعالی است.
روش‌بررسی: روش پژوهش حاضر، شبه‌آزمایشی بود که با استفاده از طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری تمامی دانش‌آموزان ۷تا۱۴ساله مراجعه‌کننده به مرکز مشاورهٔ پیوند کرمان در سال ۹۶-۱۳۹۵ بودند که براساس پنجمین ویرایش آماری تشخیص اختلالات روانی به‌عنوان اختلال نقص توجه و بیشفعالی تشخیص داده شدند. نمونه‌ها شامل ۶۰ نفر (۳۰ نفر گروه آزمایش و۳۰ نفر گروه گواه) بود که به‌روش نمونه‌گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. افراد واجد شرایط داوطلب‌شده به‌طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. مطالعه منطبق با سیاههٔ اقلام اشاره‌شده در راهنمای CONSORT بود. در پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای هر دو گروه، نسخۀ رایانه‌ای آزمون عملکرد پیوستهٔ دیداری و شنیداری سندفورد و ترنر (۱۹۹۵) اجرا شد. درمان نوروفیدبک صرفاً برای دانش‌آموزان گروه آزمایش در چهل جلسهٔ ۴۵دقیقه‌ای و سه روز در هفته اجرا شد. تحلیل داده‌ها به‌وسیلهٔ آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره در نرم‌افزار SPSS نسخهٔ ۱۶ صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها، ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد، آموزش نوروفیدبک در مرحلهٔ پس‌آزمون موجب افزایش توجه دیداری (۰٫۰۰۱=p)، توجه شنیداری (۰٫۰۰۱=p)، کنترل پاسخ دیداری (۰٫۰۰۱=p) و کنترل پاسخ شنیداری (۰٫۰۰۱=p) دانش‌آموزان گروه آزمایش درمقایسه با دانش‌آموزان گروه گواه شد.
نتیجه‌گیری: براساس یافته‌های این مطالعه، نوروفیدبک روش درمانی مناسبی برای افزایش توجه (دیداری و شنیداری) و کنترل پاسخ (دیداری و شنیداری) کودکان با اختلال نقص توجه و بیشفعالی است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
توانبخشی
فهرست منابع
1. Polanczyk GV, Willcutt EG, Salum GA, Kieling C, Rohde LA. ADHD prevalence estimates across three decades: an updated systematic review and meta-regression analysis. Int J Epidemiol. 2014;43(2):434–42. [DOI]
2. Taanila A, Ebeling H, Tiihala M, Kaakinen M, Moilanen I, Hurtig T, et al. Association between childhood specific learning difficulties and school performance in adolescents with and without ADHD symptoms: a 16-year follow-up. J Atten Disord. 2014;18(1):61–72. [DOI]
3. Filardi M, Pizza F, Tonetti L, Antelmi E, Natale V, Plazzi G. Attention impairments and ADHD symptoms in adult narcoleptic patients with and without hypocretin deficiency. PLoS ONE. 2017;12(8):e0182085. [DOI]
4. Rafalovich A. Psychodynamic and neurological perspectives on ADHD: Exploring strategies for defining a phenomenon. J Theory of Social Behaviour. 2001;31(4):397–418. [DOI]
5. Strehl U, Aggensteiner P, Wachtlin D, Brandeis D, Albrecht B, Arana M, et al. Neurofeedback of slow cortical potentials in children with attention-deficit/hyperactivity disorder: A multicenter randomized trial controlling for unspecific effects. Front Hum Neurosci. 2017;11:135. [DOI]
6. Arns M, Heinrich H, Strehl U. Evaluation of neurofeedback in ADHD: the long and winding road. Biol Psychol. 2014;95:108–15. [DOI]
7. Leins U, Goth G, Hinterberger T, Klinger C, Rumpf N, Strehl U. Neurofeedback for children with ADHD: a comparison of SCP and Theta/Beta protocols. Appl Psychophysiol Biofeedback. 2007;32(2):73–88. [DOI]
8. Marx A-M, Ehlis A-C, Furdea A, Holtmann M, Banaschewski T, Brandeis D, et al. Near-infrared spectroscopy (NIRS) neurofeedback as a treatment for children with attention deficit hyperactivity disorder (ADHD)-a pilot study. Front Hum Neurosci. 2014;8:1038. [DOI]
9. Arns M, Conners CK, Kraemer HC. A decade of EEG Theta/Beta ratio research in ADHD: a meta-analysis. J Atten Disord. 2013;17(5):374–83. [DOI]
10. Arns M, de Ridder S, Strehl U, Breteler M, Coenen A. Efficacy of neurofeedback treatment in ADHD: the effects on inattention, impulsivity and hyperactivity: a meta-analysis. Clin EEG Neurosci. 2009;40(3):180–9. [DOI]
11. Fuchs T, Birbaumer N, Lutzenberger W, Gruzelier JH, Kaiser J. Neurofeedback treatment for attention-deficit/hyperactivity disorder in children: a comparison with methylphenidate. Appl Psychophysiol Biofeedback. 2003;28(1):1–12. [DOI]
12. Cooper WO, Habel LA, Sox CM, Chan KA, Arbogast PG, Cheetham TC, et al. ADHD drugs and serious cardiovascular events in children and young adults. N Engl J Med. 2011;365(20):1896–904. [DOI]
13. Rossiter T. The effectiveness of neurofeedback and stimulant drugs in treating AD/HD: part II. Replication. Appl Psychophysiol Biofeedback. 2004;29(4):233–43. [DOI]
14. Sarmad Z, Bazargan Harandi A, Hejazi Z. Ravesh-haye tahghigh dar oloum raftari [Research Methods in Behavioral Sciences]. Tehran: Agah Pub; 2008. [Persian]
15. Sandford JA., Turner A. Manual for the Integrated Visual and Auditory Continuous Performance Test. Richmond, VA: Braintrain; 1995.
16. Turner DC, Clark L, Dowson J, Robbins TW, Sahakian BJ. Modafinil improves cognition and response inhibition in adult attention-deficit/hyperactivity disorder. Biol Psychiatry. 2004;55(10):1031–40. [DOI]
17. Besharat MA, Hamidi S, Rostami R, Farahani H. The effectiveness of neurofeedback training on EEG among children with attention deficit/hyperactivity disorder. Contemporary psychology. 2013;7(1):3–16. [Persian] [Article]
18. Rajabi S. Efficacy of neurofeedback in the correct brain’s wave’s amplitudeand the visual-motor continuous performance with ADHD. Journal of Psychology. 2015;19(1):53–70. [Persian] [Article]
19. Marca JPL, O’Connor RE. Neurofeedback as an intervention to improve reading achievement in students with attention deficit hyperactivity disorder, inattentive subtype. NeuroRegulation. 2016;3(2):55. [DOI]
20. Thompson L, Thompson M. Neurofeedback Intervention for Adults with ADHD. J Adult Dev. 2005;12(2):123–30. [DOI]
21. Vlek RJ, Steines D, Szibbo D, Kübler A, Schneider M-J, Haselager P, et al. Ethical issues in brain-computer interface research, development, and dissemination. J Neurol Phys Ther. 2012;36(2):94–9. [DOI]
22. Lansbergen MM, van Dongen-Boomsma M, Buitelaar JK, Slaats-Willemse D. ADHD and EEG-neurofeedback: a double-blind randomized placebo-controlled feasibility study. J Neural Transm (Vienna). 2011;118(2):275–84. [DOI]
23. Thibault RT, Raz A. The psychology of neurofeedback: Clinical intervention even if applied placebo. Am Psychol. 2017;72(7):679–88. [DOI]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
